Jan Rybkowski

Syn Bolesława. Uczył się w szkole powszechnej w Częstocicach oraz w ostrowieckim Gimnazjum im. Joachima Chreptowicza[1]. W 1935 ukończył szkołę plastyczną w Poznaniu z dyplomem architekta wnętrz, następnie Instytut Sztuki Teatralnej Schillera. Do wybuchu wojny pracował w teatrach warszawskich Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej. Tuż przed oblężeniem Warszawy wyjechał do Wilna, a stamtąd do Grodna, gdzie działał polski teatr w ZSRR. Po zbombardowaniu teatru wrócił do Białegostoku, a stamtąd do Ostrowca. Wywieziony do Drezna na roboty. Po bombardowaniu Drezna do końca wojny przebywał w Czechach. Po wyzwoleniu przyjechał do Krakowa, a następnie do Łodzi, gdzie zaangażował się w Teatrze Wojska Polskiego, potem w teatrze Axera[2]. Od 1948 roku należał do PZPR[3]. W 1952 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia[4]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie